Magazine

‘Mag ik hier wonen?’, vroeg ik me af toen ik mijn studentenwoning moest verlaten en op zoek ging naar een plek voor de volwassenere versie van mezelf. En als het mag, kán ik hier dan ook wonen?

Ik heb weinig echt goede reflecties gelezen op de pandemie, op hoe ze in ons leven ingrijpt. Al in de eerste maanden van de crisis verschenen er lange essays van de gebruikelijke theory stars. Ze schreven over lichamen, ziekte, over de dood die nu alom aanwezig is. Dat we moeten léren doodgaan. Ze schreven over het nieuwe normaal, over de grote verandering die ons te wachten staat. Over hoe we ons eindelijk zullen realiseren dat we allemaal aan elkaar verbonden zijn in één groot, breekbaar ecosysteem – we moeten wel! Er was de verwachting van een omwenteling, want dat is wat crisis belooft.