Eelt op je ziel

Daar zit je dan, in de intercity. Van de hoofdstad naar de plek waar het die avond een heus volksfeest gaat worden. Twintig jaar na het laatste Europese succes gaat het lelijke eendje van voetballend Nederland zichzelf weer op de kaart zetten. Destijds was Pim Fortuyn net vermoord. Toen pronkte iedereen nog met de net behaalde high score op Snake op hun gloednieuwe Nokia.

Ook in het jaar 2022 reizen er meer dan honderdduizend mede-gedupeerden af naar de Maasstad. Ditmaal niet om de wedstrijd bij te wonen, enkel om het samen te beleven. De finale wordt immers in Tirana, de Albanese hoofdstad, gespeeld.

Deze bedevaart van supporters naar Rotterdam komt doordat sommigen ter wereld zijn gekomen met een aandoening die niet te genezen valt. Zelfs niet met tijd. Zoals bestseller writer Michel van Egmond het laatst formuleerde: ‘Sommige mensen worden geboren met een spraakgebrek, of een hazenlip, anderen hebben minder geluk, zij worden geboren met de liefde voor Feyenoord.’

Ik was acht en speelde Snake op de Nokia van m’n pa. Ik geloofde nog dat ik profvoetballer kon worden. Mij veel realiseren kon ik dus niet. Wat ik mij wel kon realiseren was dat ik vreugde en trots voelde toen de club waarvan ik hield de UEFA-cup mocht ophijsen.

Twee decennia scheiden deze wedstrijden. Twintig jaar en zeventien dagen om precies te zijn. Voor het gemak een kwart van het leven van een willekeurig persoon in Nederland. In die tussentijd is er dus aardig wat ruimte voor verandering. En dat is ook de bedoeling. Men zegt altijd: ‘groeien als persoon’, maar vergis je niet, dat is gewoon veranderen. Met elk stukje weerstand en tikkeltje voorspoed banen wij allemaal ons eigen paadje verder uit.

Ook de tijdsgeest verandert met de jaren mee. Al dan niet gelijkmatig. Normen en waarden stellen zich bij. Al dan niet vanzelf. Die jaren beïnvloeden ook ons gevoel, hoewel dat reuze meevalt. In een wereld die zich continu transformeert, kunnen emoties juist heel lang standhouden.

Wij zijn als mens namelijk kampioen in het verleden selectief verheerlijken. Onze meningen ontwikkelen zich door, maar onze gevoelens aanzienlijk minder. Er is dus nog zeker een kans dat mettertijd een politieke omwenteling plaatsvindt en Rutte V vermeden wordt. Maar tegen onze herinneringen aan die goede oude tijd is niks opgewassen. Laat staan die almaar passerende tijd.

Dat jongetje van acht ontwikkelde zich ook. Werd geen profvoetballer. Onderging menige levensfase met steeds veranderende meningen, nieuwe liefdes en onverwachte teleurstellingen. Die horen nou eenmaal bij het leven. Dat maakt ons mens.

Wat ons van het dierenrijk onderscheidt, is dat wij behalve vrienden en familie ook van het ongrijpbare kunnen houden en erdoor teleurgesteld kunnen worden. Voor de meeste homines sapientes is dat God of Allah. Een ander slag mens vindt zijn geloof en trots in een vervlogen topclub die vaak net buiten de schijnwerpers valt. Die is geen fan voor zijn plezier. Die heeft naarmate de tijd vorderde eelt op zijn ziel gekregen.

Die trots was er die recente woensdag weer. Net als twintig jaar eerder. Het gevoel hetzelfde. De liefde hetzelfde. En de teleurstelling des de groter. Daar kon geen eelt tegenop.