Mens óf dier, man óf vrouw, mentaal óf fysiek: tweeheid ligt besloten in het westerse denken en heeft haar wortels in de fundamenten van onze taal. De tweeheid schept orde, dwingt ons te kiezen tussen het een of ander – maar willen of kunnen we die keuze wel altijd maken? Steeds luider klinkt het protest tegen dichotomieën die ons begrenzen. Is het mogelijk de tweeheid achter ons te laten?