Inefficiëntie – een ode aan stagnering en verveling
We leven in een drukke, geautomatiseerde samenleving die geobsedeerd is door prestatie en vooruitgang. Als jongvolwassene word je geacht je best te doen de beste versie van jezelf te zijn met de meest prestigieuze studie, stage of baan. Maar hoe haalbaar zijn de eisen die we onszelf opleggen?
Het lijkt wel of we allemaal de ambitie hebben om perfect te worden: je lichaam glad en strak, je sociale leven soepel en interessant, een veganistisch dieet en elke nacht negen uur slaap. We drinken liever liters thee en koffie dan kapot te gaan van de alcohol en drugs. We zien onszelf als machines waarin geen error in voor mag komen. En indien die error onverhoopt wel plaatsvindt is het onze eigen schuld en vreten we ons een weg door ons schuldgevoel, wat ons eenzaam en burnt-out maakt. Mensen zijn inefficiënt en het leven heeft niet de vorm van een stijgende lijn. We mogen lummelen en sikkeneuren, daar zit ook juist schoonheid in. Vanuit uitstelgedrag kunnen mooie dingen ontstaan, van falen kan je leren en als je verdwaalt stuit je misschien op een onverwachte schat – of niet. Dit kan alleen als we niet te veel willen; denk aan Harry Potter die de Steen der Wijzen enkel toegeworpen krijgt wanneer hij niet het verlangen heeft hem te vinden.
Deze avond is een lofzang aan de stagnering en verveling in een mensenleven: een afscheid van controle en efficiëntie. Hoe ziet ons leven eruit als we niet dwangmatig proberen om ‘alles eruit te halen wat erin zit’, zoals de moderne agendahedonist nastreeft? Hoe ziet ons leven eruit als we de teugels iets laten vieren en inefficiëntie omarmen?
Over de sprekers
Marian Donner is schrijfster van onder andere het vorige jaar verschenen Zelfverwoestingsboek. Daarnaast publiceert ze geregeld in De Groene Amsterdammer en De Volkskrant.
Pelle Prins is schrijver aan de Schrijversvakschool en houdt zich bezig met de gevaren van de toekomst en de zweverige kant van het leven. Hij schrijft over het breed gedragen gebrek aan efficiëntie in zijn leven en hoe hij daar vrede mee heeft gesloten.
Stella Vrijmoed is columniste bij journalistieke platform Folia van de Universiteit van Amsterdam. Ze schrijft over de effecten van de hedendaagse prestatiemaatschappij in het leven van millennials.
Joke J. Hermsen is schrijver en filosoof. Ze publiceerde onder meer de essaybundels Stil de tijd, Pleidooi voor een langzame toekomst (2009) en Kairos. Een nieuw bevlogenheid (2014). Voor de Maand van de Filosofie in 2017 schreef zij het essay Melancholie in tijden van onrust. Hermsen ontving in 2009 de Halewijnprijs.
Frank Kupper is interdisciplinair onderzoeker, facilitator en performer. Hij zet mensen aan het denken over onderwerpen waar wetenschap en samenleving elkaar raken. Als universitair docent aan de VU mixt hij kunst en filosofie in de dialoog over wetenschap. Voor het Instituut voor Faalkunde geeft hij interactieve lezingen over de filosofie van het falen.
Judith van Vuuren is danseres. Sinds haar afstuderen aan Lucia Marthas Institute for Performing Arts te Amsterdam werkt zij als freelance danseres, actrice en entertainer. Na werkzaamheden binnen de musical- en commerciële danswereld (zoals Jungle Book en The Christmas show) focust zij zich tegenwoordig meer op moderne, hedendaagse en jazz dans binnen conceptuele projecten (short films, theaterdans). Daarbij is zij werkzaam als docent dans en entertainer voor eventbureaus.