Ton Naaijkens

Ton Naaijkens debuteerde in 1977 als vertaler en zijn oeuvre omvat inmiddels meer dan 170 vertalingen van tientallen moderne Duitse dichters, onder wie Elke Erb, Barbara Köhler en Friederike Mayröcker. Hij vertaalde ook talrijke en vaak complexe prozateksten van Günter Grass, Bertolt Brecht, Robert Musil en Stefan Zweig. Het vertalen van de gigant Paul Celan, wiens poëtisch werk door velen als onvertaalbaar werd geacht en in elk geval alles van de vertaler vraagt, geldt echter als zijn levenswerk. Eind jaren negentig leidde dat tot de eerste publicaties van gedichten, in 2003 uitmondend in Verzamelde gedichten (Meulenhoff), en in 2020 tot een herziene en uitgebreide versie in Verzameld werk (Atheneum – Polak & Van Gennep). Naaijkens is emeritus hoogleraar Duitse Letterkunde alsmede Vertaalwetenschap aan de Universiteit Utrecht, waar hij ook directeur van het Expertisecentrum Literair Vertalen was en coördinator van de researchmaster Literair Vertalen. Hij is een van de oprichters van het tijdschrift Filter en co-auteur van het standaardwerk Denken over vertalen (Uitgeverij Vantilt) en van Vertalen in de Nederlanden. Een cultuurgeschiedenis (Boom).